Beste hoop

Je hoopt altijd het beste voor je kinderen en kleinkinderen, maar als puntje bij paaltje komt merk je dat jij er weinig in kunt sturen.

Voor mijn dochter had ik, muziekliefhebber als ik ben, een glanzende carrière als pianiste op het oog. Het kind kreeg pianoles van werkelijk de aller-tofste pianodocent die ze maar kon treffen. Twee jaar hield ze het vol, daarin liefdevol aangemoedigd door ondergetekende. Maar na twee jaar moest zelfs ik toegeven dat de vorderingen die ze maakte niet uit talent, muzikaliteit en wanhopig verlangen van haarzelf voortkwamen, maar uit een intelligente vasthoudendheid.

Aangezien ik maar één dochter heb moest ik maar ‘het beste’ hopen voor mijn kleinzoon van inmiddels zeven. Ik meende al vroeg enige aanleg bij het jongetje te bespeuren. Hij zong ‘De wielen van de bus gaan rond en rond’ dan wel niet helemaal op toon, maar dat was een kwestie van leren luisteren. Hij vond de piano erg leuk en hamerde er lustig op los, zijn fraaie hand- en zithouding stemde mij beslist hoopvol. Maar nee, helaas, kleinzoon één blijkt nog minder geschikt voor een glanzende concertcarrière dan zijn moeder.

Kleinzoon twee is nu drie en echt waar, enig talent kan hem niet worden ontzegd. Hij zingt zuiver, zijn versie van ‘Olifantje in het bos, laat je mama toch niet los’ is puur genieten. Hij vraag zelf ‘oma mag ik pianospelen’ en bladert met een geleerd gezicht door de bladmuziek. Maar ook in zijn geval vrees ik dat mijn subtiele aansporing tevergeefs is. Want wat is het: kinderen van nu krijgen niks anders meer mee dan het PSV-clublied en Europapa, het hoogverheven lied waarmee een verknipte knakker in een blauw maanpak Nederland gaat vertegenwoordigen op het Eurovisie songfestival.

Mijn kleinkinderen blijken, enigszins op weg geholpen door hun vader, gek op voetbal, vooral nummer één. Hij is een zeer verdienstelijk speler in zijn team ‘onder acht’. Hij maakt slidings waar je u tegen zegt, trapt de doelpaal met gemak doormidden en tackelt er lustig op los. Dus vestig ik mijn beste hoop nu wat hém betreft maar op een stralende voetbalcarrière. Groot voordeel: die levert meer op!

En nummertje twee? Ik vrees dat ook hij Europapa verkiest boven Beethoven en Brahms.

Marjolijn Sengers